دیابتی‌ها بیشتر از دارو به نشاط احتیاج دارند
در بیماری دیابت، عامل ژنتیک، حداکثر 5 درصد مۆثر است و عادتهای تغذیهای نادرست، فشار و تنشهای فکری و استرس و فشارهای روحی، عوامل اصلی ابتلا به این بیماری هستند.
«در ایران، حداقل 10 میلیون دیابتی یا در معرض ابتلا به دیابت داریم که 70 درصد مبتلایان به دیابت، از بیماری خود خبر ندارند.
در این بیماری، عامل ژنتیک، حداکثر 5 درصد مۆثر است و عادتهای تغذیهی ناصحیح و فشار و تنشهای فکری و استرس و فشارهای روحی، عوامل اصلی ابتلا به این بیماری هستند که علاوه بر تحمیل هزینه 2هزار میلیاردی بر مردم و کشور، هزینههای معنوی بسیاری از جمله مشکلات روحی و عاطفی، کاهش بهرهوری شغلی و علمی، ناتوانی جنسی و… بر بیماران و جامعه تحمیل نموده است و سبب معضلات اجتماعی چون طلاق و بیکاری و… شده است.»
«در ایران، سالانه بیش از 30هزار نفر به علت بیماری دیابت و عوارض آن فوت می کنند و در هر سال، 200 تا 300 هزار نفر نیز به دیابتی های ایران افزوده می شود و این بیماری، با شتاب بسیار زیادی، در حال افزایش است و اگر این روند ادامه پیدا کند، در سالهای نه چندان دور، با بحران دیابت روبرو خواهیم شد.»
«دیابت حدود 10 سال از عمر مفید بشر می کاهد.»
بدون شک، اگر دستورات اسلام پیرامون آداب غذاخوردن، ورزش، صله ارحام و نشاط در زندگی رعایت شود، بخش اعظم بیماری دیابت و دیگر بیماریها در ایران، قابل کنترل و حتی قابل درمان خواهد شد
«با وجود تمامی اطلاعات گفته شده و انتشار گستردهی این اطلاعات در رسانههای گروهی، دیابت بیش از آنکه یک بیماری باشد، یک محدودیت است و بیش از 90 درصد دیابت ها با کمک علوم روز و طب سنتی، کاملا قابل کنترل و درمان است و حتی در رابطه با زخم پای دیابتی، با ورود 3 دستگاه لیزر با سرمایه گذاری ستاد اجرایی فرمان حضرت امام (ره) در بیمارستان 502 ارتش در تهران و بیمارستان نیروی دریایی در رشت، بخش زیادی از این بیماران در حال درمان هستند و با اطمینان میتوان گفت که درمان دیابت و تحقق ایران بدون دیابت یا ایران با کمترین دیابت، امکانپذیر است و این آرمان، یک حدس غیرعلمی و غیرکارشناسانه نیست! البته این موضوع نیاز به برنامه ریزی عظیم ملی و مردمی دارد و بدون شک، اگر دستورات اسلام پیرامون آداب غذاخوردن، ورزش، صله ارحام و نشاط در زندگی رعایت شود، بخش اعظم بیماری دیابت و دیگر بیماریها در ایران، قابل کنترل و حتی قابل درمان خواهد شد.»
« مشاور عالی کمیسیون بهداشت و درمان بودم و عرض کردم که نوشابه های قندی برای دیابت مضر است و یک نوشابه 280 سی سی، 50 تا 60 واحد قند دیابتی را افزایش میدهد. ما طرحی را نوشتیم مبنی بر افزایش 10درصدی قیمت نوشابه های داخلی و 15درصدی نوشابه های خارجی. 170نماینده مجلس نیز امضا کردند و نهایتا این طرح در اوایل سال 1386، تصویب شد که سالی بالغ بر 50 میلیارد تومان از طریق عوارض نوشابه ها، به خزانه واریز شود.
بر اساس قانون، قیمت نوشابه افزایش پیدا کرد و مردم هم پرداخت کردند اما این درآمدها، هیچوقت به طور کامل از کارخانهدارها اخذ نشد و نه تنها از انجمن دیابت تقدیر و تشکر نگردید، بلکه مورد هجمه و هجوم نیز قرار گرفتیم و در حال حاضر شدیدا در حال پیگیری هستیم که وزارت بهداشت و دیوان محاسبات برای اخذ این یارانه ها از شرکت های تولیدی اقدام نمایند و یا انجمن دیابت را مامور پیگیری این پروژه نمایند تا به توقعات به حق بیماران دیابتی پاسخ مثبت داده شود، اما متاسفانه در اجرای این قانون، هر سازمانی مسئولیت را به دوش سازمان دیگر میاندازد.»
